Eser adlarının yazımı hakkında belirtilen kurallara uyulmalıdır. Birden fazla eseri bulunan müelliflerin tüm eserlerinden önce kaynakçada yazarın tam adı yazılmalıdır, nokta veya çizgi kullanılmamalıdır.
Kaynakça; temel kaynaklar, yazmalar, teze konu şahsın eserleri, ikinci el kaynaklar gibi alt başlıklara ayrılmamalı, tek parça hâlinde oluşturulmalıdır.
İstifade edilen eserlerin künye bilgileri eksiksiz yazılmalıdır. Makale, kitap bölümü, basılı bildiri ve ansiklopedi maddesi türündeki çalışmaların sayfa aralıkları mutlaka belirtilmelidir.
Bir eserin farklı yazma nüshaları kullanılmış ise kaynakçada tek tek belirtilmelidir. Aynı eserin atıf yapılan çevirisi/çevirileri veya editör, muhakkik veya sadeleştiren tarafından kaleme alınan ve çalışmada atıf yapılan “Ön söz, Sunuş, Mukaddime” gibi kısımları, kaynakçada müstakil bir çalışma olarak belirtilmelidir.
Birden fazla ciltten oluşan eserlerin toplam cilt sayısı, “18 Cilt” şeklinde yazılmalıdır.
Kaynakça, listede yer alan eser bilgilerinin metinden ayrılarak atıf tespitinde kullanılabilmesi amacı ile “Sonuç” kısmı ile aynı sayfada değil bir sonraki sayfadan başlanarak oluşturulur.
Kaynakçada listesi numaralandırılmamalı veya madde işareti gibi özel işaretlerle listelenmemeli, her bir eser yeni bir satırdan başlayacak şekilde alt alta yazılarak sıralanmalıdır.
Kaynakçanın paragraf yapısı, tek satır aralığı ve asılı (ilk satırlar hariç girintili) olacak şekilde ayarlanmalıdır. Asılı metinde girinti ölçüsü, paragraf başı girintisi ile eşit olarak ayarlanmalı, paragraf başı girintisi yoksa sayfa boyutuna uygun bir değer belirlenmelidir. ör. A4 boyutunda bir sayfa için 1,25 cm girinti tercih edilebilir.
Örnek : İSNAD Atıf Sistemi esas alınarak düzenlenmiş bir kaynakça
Kaynakça
Ahmed b. Hanbel, Ebû Abdillâh Ahmed b. Muhammed b. Hanbel eş-Şeybânî. el-Müsned. nşr. Ebû Hâcir Muhammed Saîd Besyûnî. Beyrut: y.y., 1405/1985.
Akün, Ömer Faruk. “Âlî Mustafa Efendi”. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 2/416-417. Ankara: TDV Yayınları, 1989.
Aydıntepe, Mustafa – Artokça, İzzettin. “Yemen Raporu”. TASAM, 2018. http://www.tasam.org/Files/PDF/Raporlar/yemen_raporu.pdf_b7e9f548-3946-4f3d-ac14-b8448ef6b8eb.pdf
Bardakçı, Murat. “Restorasyon Faaliyetleri ve Şeyh Galib’in Sandukası”. Habertürk (20 Ağustos 2019). https://www.haberturk.com/yazarlar/murat-bardakci
Barkan, Ömer Lütfi – Ayverdi, Ekrem Hakkı. İstanbul Vakıfları Tahrir Defteri 953 Tarihli. İstanbul: İstanbul Fetih Cemiyeti, 1973.
Buhârî, Ebû Abdillâh Muhammed b. İsmail. el-Câmiʿu’ṣ-ṣaḥîḥ. nşr. Muhammed Züheyr b. Nasr. 8 Cilt. b.y.: Dâru Tavki’n-Necât, 2. Basım, 1422/2001.
Çağrıcı, Mustafa. “İhsan”. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. Erişim 12 Temmuz 2019. https://islamansiklopedisi.org.tr/ihsan–iyilik
Darabont, Frank. The Shawshank Redemption [Esaretin Bedeli] (Film, 1995). http://www.imdb.com/title/tt0111161
Demir, Abdullah. Mâtürîdî Kelâm Ekolünde Nesefîler ve Ebû Hafs Ömer en-Nesefî’nin İtikâdî Görüşleri. Bursa: Uludağ Üniversitesi, İlahiyat Fakültesi, Lisans Tezi, 2002. https://doi.org/10.5281/zenodo.3359800
DİYKB, Din İşleri Yüksek Kurulu Başkanlığı. Kendi Dilinden FETÖ Örgütlü Bir Din İstismarı. Ankara: Diyanet İşleri Yayınları, 2017.
Dorroll, Philip Christopher. Modern by Tradition: Abū Mansūr al-Māturīdī and the New Turkish Theology. Georgia: Emory University, Doktora Tezi, 2013.
Eren, Recep. Mâtürîdî’nin Müteşâbih Âyetlere Yaklaşımı. Sivas: Cumhuriyet Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 2017.
Hanioğlu, M. Şükrü. “15 Temmuz’u farklı kılan ne?”. Sabah (15 Temmuz 2018), 8. https://www.sabah.com.tr/yazarlar/hanioglu
İş Kanunları ve İlgili Mevzuatı. Ankara: Adalet Yayınevi, 2014.
Kara, İsmail. “İmkânsıza Yönelmedikçe Mümkün Olan Ele Geçmez” (Görüşmeci: Fatma Barbarosoğlu, Görüşme Transkripsiyonu). Nihayet Dergisi 5 (Temmuz 2015). http://www.nihayet.com/roportaj/imkansiza-yonelmedikce-mumkun-olan-ele-gecmez/
Kaynar, Mete Kaan (ed.). Türkiye’nin 1950’li Yılları. İstanbul: İletişim Yayınları, 2015.
Kitâb-ı Mukaddes. Erişim 12 Temmuz 2019. https://www.kitabimukaddes.com
Kitâb-ı Mukaddes. İstanbul: Kitabı Mukaddes Şirketi, 2003.
Kur’ân Yolu. Erişim 10 Ağustos 2018. https://kuran.diyanet.gov.tr
Kur’ân-ı Kerîm Meâli. çev. Halil Altuntaş – Muzaffer Şahin. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 3. Basım, 2009.
LC, Library of Congress. “Name Authority Headings”. Erişim 17 Eylül 2019. https://authorities.loc.gov
Mahmud, Abdülhalim. Muhâsibî Hayatı Eserleri Fikirleri. çev. M. Beşir Eryarsoy. İstanbul: İnsan Yayınları, 2005.
Mahmud, Hişam İbrahim. “Mukaddime”. Telḫîṣü’l-edille li-ḳavâʿidi’t-tevḥîd. mlf. Ebû İshâk İbrâhim ez-Zâhid es-Saffâr. 1/5-44. Kahire: Dâru’s-Selâm, 1431/2010.
Müslim, Ebü’l-Hüseyn Müslim b. el-Haccâc. el-Câmiʿu’ṣ-ṣaḥîḥ. nşr. Muhammed Fuâd Abdülbâkī. Kahire: y.y., 1374-75/1955-56.
Rudolph, Ulrich. “Mâtürîdîliğin Ortaya Çıkışı”. çev. Ali Dere. İmam Mâturîdî ve Mâturidilik. ed. Sönmez Kutlu. 295-304. Ankara: Kitâbiyât Yayınları, 2003.
Saffâr, Ebû İshâk İbrâhim ez-Zâhid. Telḫîṣü’l-edille li-ḳavâʿidi’t-tevḥîd. thk. Angelika Brodersen. 2 Cilt. Beyrut: el-Ma‘hedü’l-Almânî li’l-Ebhâsi’l-Şarkiyye, 2011.
Sezgin, Fuat. İslam’da Bilim ve Teknik. çev. Abdurrahman Aliy. 5 Cilt. İstanbul: Türkiye Bilimler Akademisi Yayınları, 3. Basım, 2015.
Siğnâkī, Hüsâmeddin Hüseyin b. Ali. et-Tesdîd fî şerḥi’t-Temhîd li-ḳavâʿidi’t-tevḥîd. Süleymaniye Kütüphanesi, Esad Efendi, 3893/1a-215a.
Şahin, Derya. Amisos Mozaiği. PDF: Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları, 2004. Erişim 12 Temmuz 2019. http://www.kulturvarliklari.gov.tr/Eklenti/38967,amisos-mozaigi.pdf?0
T.C. CB, T.C. Cumhurbaşkanlığı. “2019-2020 eğitim öğretim yılında öğretmenlerimiz ve öğrencilerimiz … diliyoruz” (8 Eylül 2019, 23:32). Twitter. Erişim 8 Eylül 2019. https://twitter.com/tcbestepe/status/1170948112367665153
Tarakçı, Muhammet. “İSNAD (Kitap Bölümüne Atıf)”. YouTube. Erişim 31 Mart 2018. https://www.youtube.com/watch?v=QwJe7fJfGYI
TDK, Türk Dil Kurumu. “Kısaltmalar Dizini”. Erişim 15 Eylül 2019. http://www.tdk.gov.tr/images/Kısaltmalar%20Dizini.pdf
TDK, Türk Dil Kurumu. Güncel Türkçe Sözlük. Erişim 8 Temmuz 2019. http://sozluk.gov.tr
Teftâzânî, Sa‘deddîn. Şerḥu’l-ʿAḳāʾidi’n-Nesefiyye. nşr. Ahmed Hicâzî es-Sekkā. Kahire: Mektebetü’l-Külliyyâti’l-Ezheriyye, 1408/1988.
Tehânevî, Muhammed Aʿlâ b. Ali. Keşşâfü ıṣṭılâḥâti’l-fünûn ve’l-‘ulûm. nşr. Ali Dahrûc – Abdullah Hâlidî. 2 Cilt. Beyrut: Mektebetü Lübnan, 1996.
Topaloğlu, Bekir – Çelebi, İlyas. Kelâm Terimleri Sözlüğü. İstanbul: İSAM Yayınları, 4. Basım, 2015.
Topaloğlu, Bekir vd. İslam’da İnanç Esasları. İstanbul: MÜ İlâhiyat Fakültesi Vakfı Yayınları, 1998.
Türcan, Galip. “Kelâm’ın Meşrûiyeti Sorunu: Ehl-i Sünnet Kelâmı ve Olgusal Gerçeklik Arasındaki İlişki”. Marife 5/3 (2005), 175-193.
Üçer, Cenksu. “Mizan” (06 Temmuz 2019). Diyanet TV. Erişim 12 Temmuz 2019. https://www.diyanet.tv/mizan/video/mizan–58-bolum
YK, Yükseköğretim Kanunu. Resmî Gazete 17506 (6 Kasım 1981). Erişim 12 Temmuz 2019. http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.2547.pdf
YKEDİ, Yükseköğretim Kurumları Etik Davranış İlkeleri. Yükseköğretim Kurulu, 2014. Erişim 12 Temmuz 2019. https://www.ankara.edu.tr/wp-content/uploads/sites/6/2015/01/etik-davranış-ilkeleri.pdf
YU, Yale University Library. “AACR2 Abbreviations (Roman Alphabet)”. Erişim 16 Eylül 2019. https://web.library.yale.edu/cataloging/AACR2-abbreviations
Hocam Arapça harflerle kaynak isimlerini yazarken de harf-i tarifi sona mı bırakıyoruz? Mesela البرقوقي veya الثعلبي
Türkçede Arap müelliflerin meşhur adlarını elif-lam olmadan kullanıyoruz. Gazzâlî şeklinde. Bu yüzden de kaynakçada yazarken
Siğnâkī, Hüsâmeddin Hüseyin b. Ali
şeklinde elif lam olmadan yazıyoruz.
İngilizce ve Arapça imlada ise elif lam takıları her zaman korunuyor. al-Ghazzalī ve البرقوقي gibi
Teşekkür ederim hocam
Selamunaleykum değerli hocam. “Bir eserin farklı yazma nüshaları kullanılmış ise kaynakçada tek tek belirtilmelidir.” derken tam olarak ne kastediliyor. Her bir nüsha ayrı bir esermiş gibi mi değerlendirip ayrı ayrı yazılacak, yoksa tek bir eser içerisinde farklı nüshalar da mı gösterilecek (Eğer ikincisi ise, bir örnek verebilir misiniz). İkinci olarak mesela bir eserin haşiyeleri çalışılıyor, pek çok yazma eser var ve pek çok nüsha kullanılmış, bunların kaynakçada toplu bir şekilde (belki bir başlıkta) gösterilmesi mümkün değil midir? Zira pratik açıdan faydalı bir yöntem diye düşünüyorum. Selam ve dua ile..
“Bir eserin farklı yazma nüshaları kullanılmış ise kaynakçada tek tek belirtilmelidir.” Yani her bir yazma nüsha, ayrı bir eser gibi kaynakçada kütüphane bilgisi ile belirtilir. Eserin tahkikinde birden fazla yazma eserden istifade edilmiş olabilir. Bu yazma nüshaları ayrı ayrı belirtmeye gerek yoktur. Kütüphanede yer alan yazma nüshalar kullanılmış ise bu nüshalar belirtilmelidir.
Kaynakça bölümünde yer alması gereken bir hususu göremediğim için soru olarak sormak istiyorum:
Kaynakçada yazılan yazıların büyük küçük harf ile ilgili dikkat edilmesi gereken kuralları nelerdir?
örneğin türkçe bir kitabın künye bilgilerinin hepsinde kelimelerin ilk harfleri büyük diğerleri küçük mü yazılır.
örneğin arapça bir kitabın künye bilgilerinde mesela kitap ismi yazılırken ilk harf büyük diğer kelimelerdeki her harf küçük mü yazılır.
buna benzer hususların da eklenmesi yararlı olur diye düşünüyorum.
Akademik Yazım başlıklı birinci bölümde bu konular ayrıntılı şekilde ele alınıyor:
1. Yayın Etiği
2. Yayının Adı ve Başlıklandırma
3. Yazar ve Kurum Bilgisinin Yazımı
4. Öz ve Özet Yazımı
5. Anahtar Kelimelerin Seçimi
6. Yazar İsimlerinin Yazımı
7. Türkçe Eser Adlarının Yazımı
8. Arapça Eser Adlarının Yazımı
9. Farsça Eser Adlarının Yazımı
10. Yabancı Dildeki Eser Adlarının Yazımı
11. Din ve Mezhep Adlarının Yazımı
12. Yayınevi Adlarının Yazımı
13. Kavramların Yazımı
14. Şiir Dizelerinin Yazımı
15. Rakamların Yazımı
16. Tarih ve Yüzyılların Yazımı
17. Akademik Dil ve Üslûp
18. Noktalama İşaretlerinin Kullanımı
19. Literatür Taraması
20. Atıf ve Alıntı Yapmak
21. Aktarım Yapmak
22. Dipnot Vermek
23. Tablo ve Şekil Oluşturmak
24. Kısaltmalar Dizini (Türkçe-İngilizce-Arapça)
25. Çeviri Yazı Alfabesi/Transkripsiyon
26. Kaynakça Oluşturmak
Kaynakçaya yazdığımız kitap 1.Basım olursa bunu belirtmemiz gerekli mi ?
Hayır
yüksek lisans tezlerinden oluşan bir bibliyografya hazırlarken nasıl yapmalıyım?
Tez, Kaynakçadaki gibi. https://www.isnadsistemi.org/guide/isnad2/isnad-dipnotlu/13-tez/13-2-tez-yuksek-lisans/
hocam selamun aleyküm hiç alıntı yapmasam ama kaynakçada yararlandığım kaynakları belirtsem olur mu ?
Atıf veya alıntı yapılmalı. https://www.isnadsistemi.org/guide/isnad2/akademik-yazim/20-atif-ve-alinti-yapmak/
Hocam literatür kısmında zikrettiğimiz ancak tez metninde atıf ve alıntı yapmadığımız eserleri kaynakçada belirtmemiz gerekiyor mu?
Zikretmek ile kasıt ATIF ise evet. bk. İSNAD, Atıf ve ALıntı Yapmak
Hocam selam ile. “birden fazla eseri bulunan müelliflerin tüm eserlerinden önce kaynakçada yazarın tam adı yazılmalıdır, nokta veya çizgi kullanılmamalıdır.” üniversitenin tez yazım klavuzunda, yazarın ikinci eseri için yazar adı yerine yedi – koyulması gerektiği söylenmiş. bu sizin bildirdiğiniz değişti mi? değişmedi ise ben neye göre yazmalıyım. yazarın bir eseri tez, diğeri ise makale fakat onunla birlikte başka yazar da var yani iki yazarı olan makale.
teşekkür ederim şimdiden sayın hocam
Tez yazıyor iseniz üniversitenizin Tez Yazım Kılavuzu’na; makale yazıyorsanız Dergi Makale Yazım İlkeleri’ne uymanız gerekir. Enstitünüz veya Dergi İSNAD’ı kullanıyorsa, İSNAD’a uymanız gerekir. İSNAD’ı Kullanan Enstitü ve Dergiler için bk. https://www.isnadsistemi.org/kullananlar/